Ik prees (en prijs) mezelf een gelukkig mens. Heb een heerlijk gezin, lieve familie, lieve vrienden, een super baan etc.
Er zat wel een addertje onder het gras. Van binnen was ik boos! Soms sudderend, soms explosief boos. De reden daarvoor is niet belangrijk, het gevolg daarvan wel.
Boos zijn voelt niet fijn en beïnvloedde mijn doorgaans zo leuke leven op een negatieve manier.

Marnie heeft mij geleerd ruimer te denken, zowel naar mezelf, als naar mijn omgeving toe, waardoor ik de bozigheid een plek kon geven en los kon laten.
Dat ging niet vanzelf, maar Marnie ontrafelde de bozigheid als een kluwen wol, zoals ze zelf zegt. Net zolang totdat het laatste knoopje eruit is.
Ze liet me naar mezelf kijken en leerde me dat het eigenlijk niet gaat over een ander, maar over jezelf. Dat ik degene ben die bepaalt of ik boos wil blijven of dat ik het mezelf kan vergeven de boosheid te laten varen.
Met een beetje tranen zo nu en dan, maar vooral ook met een lach, ben ik gekomen,waar ik nu ben.
Ik voel me anders, lichter eigenlijk. Mijn bozigheid heb ik laten varen. Ik ben het niet vergeten, maar kan er veel beter en bewuster mee omgaan en het verstoort mijn leven niet meer.
Ik ben een (nog) blijer mens en hoewel Marnie steeds zegt dat ik het zelf heb gedaan, had ik het zonder haar, zeker niet gekund. Dan was ik in die bozigheid blijven hangen.

Dus lieve Marnie, je geeft mij steeds complimenten, maar jij verdient, wat mij betreft, het grootste compliment. Omdat je de vinger op de zere plek kunt leggen en op een heel natuurlijke manier mij hebt “gedwongen”, anders te gaan denken. Dus zet ik bij deze, een grote pluim, op jouw mooie koppie.
Tien jaar geleden was ik er inderdaad misschien niet klaar voor, maar ik ben blij en dankbaar dat ik je ontmoet heb.
Je bent een mooi mens. Van binnen en van buiten, en ik ben er trots op dat ik je ken.
Het geeft een goed gevoel dat we in 2017 gewoon verder gaan en dat het niet stopt hier en nu.

Onderneemster en Blijer mens