Op Facebook kwam ik op een gegeven moment “Minddrops” tegen. Prachtige stukjes proza, vaak met een levenswijsheid, maar altijd bedekt met humor.
Daarachter bleek jij te zitten, Marnie, een prachtige vrouw, die o.a. – DENK JE MOOI – workshops en persoonlijke coachings verzorgt.
Na onze kennismaking, die erg goed beviel, heb ik jou op een gegeven moment gevraagd of je mij wilde helpen bij het “loslaten” van een pijnlijk stuk verleden, dat me nog steeds in de greep had. Een aantal jaren geleden heb ik wel diverse therapie-sessies gevolgd, maar kennelijk niet de goede, want het verleden bleef het heden nog steeds in de weg zitten.
Een poosje geleden hebben we onze intensieve e-mail coaching afgesloten. Daar moest ik wel even een paar dagen van bijkomen, maar ik voel nu niets anders dan opluchting en verlichting. Het verleden is er uiteraard nog, maar zit niet meer bovenin mijn gedachten en drukt nu niet meer op alles wat ik doe en zeg.
Wat me vooral is opgevallen in dit proces is, dat je heel goed luistert en ook exact kan aanvoelen wat ik bedoel. En dat is echt uitzonderlijk. Als ik de helft van mijn woorden had gebruikt, had je het vermoedelijk nog begrepen.
Dat is een gave.
Je bent geen zalvende betweter, waar er zoveel van zijn, je oordeelt niet, je deelt soms rake, maar noodzakelijke tikken uit, en daarna leg je met liefde de pleister op de zere plek, en dan kan de genezing beginnen.

Loslaten was voor mij slechts een woord, nu is het een levensinstelling geworden. Loslaten wat je nog steeds pijn doet, wat je met je meezeult en waar je toch niets (meer) aan kan veranderen, brengt vrijheid en ruimte voor positiviteit.
Ik ben heel blij dat ik je ben tegengekomen. Dat gun ik heel veel mensen.
Ik ben nu met de rest van mijn leven begonnen en zie dat vol vertrouwen tegemoet.
Dank je wel, lieve Marnie, lieve coach, lieve vriendin.
Dame met grootse wil en moed.