Vrijdagochtend over zessen, het is nog donker buiten.
Mijn woonkamer krijgt zijn warmte van de miniscule kerstboomlampjes die eigenwijs opdoemen tegen het plafond. Een kerstgroet om over te schrijven, vormt langzaam mijn gedachten.
Het eerste wat ik doe iedere ochtend, is de pure dag binnen te laten, de schuifpui te openen, naar buiten te stappen en de frisse lucht op te snuiven.
Soms kan ik gewoon de zilte zeelucht proeven, wanneer de wind de goede kant op staat.
Even een moment met de natuur, de dauwdruppels op de hedra en goudgele wolken die in de verte langzaam weg drijven.
Buiten is het veel te warm voor de tijd van het jaar, 7 graden begreep ik gisteren via het nieuws.
Ik ben een ochtendmens, de morgen geeft mij energie.
De stilte geeft mij de rust en de ruimte die ik wellicht nodig heb om de dag te beginnen. Mooie gedachten poppen bij mij op en beslissingen worden genomen.
Ik hou van de vroege morgen.
Het is bijna de allerlaatste dag van het jaar en ik ben er blij om.
Afgelopen jaar was een druk en veelomvattend jaar in allerlei opzichten.
Een jaar van vreugde, van leermomenten, van nieuwe inzichten, van ontmoetingen met bijzondere mooie mensen maar ook van teleurstellingen, verdriet, van bijzondere gesprekken, van verlies, van thuiskomen, van loslaten van slikken en van doorbijten.
Zo heeft een ieder in zijn leven z’n beren op de weg, z’n sprankels en z’n tranen.
Ieder jaar rond de 2e week van december druppelen de kerstkaarten binnen.
Prachtige mooie creaties wel of niet zelfgemaakt met veelal een snelle krabbel of nog makkelijker, het staat er al gedrukt.
De geijkte kerstgroet met wel of geen gelukkig nieuwjaar.
Bij sommige kaarten krijg ik een kersthuppel. Bij andere denk ik, goh die heb ik al jaren niet gezien of, jee waarom sturen zij deze kerstgroet eigenlijk? Is het omdat het hoort? Is het een moeten? Of is het echt omdat iemand daadwerkelijk, jouw die speciale gedachten wil overbrengen?
Als ik zo in mijn omgeving observeer, zitten er veel mensen tegen het schrijven aan te hikken.
En dan heb ik het niet eens over lieve persoonlijke kerstwensjes in de kaart, maar alleen al je naam, die van je partner en eventueel de kids die er nog op staan.
De vrouw des huizes is meestal de pineut, stapels blanco kaarten en enveloppen voor haar neus, adressen weer overal vandaan plukken, en je lijstje afvinken die al bezegeld zijn.
Bijzondere en mooie berichten krijgen we vooral van mensen die wat ouder zijn, wat levenservaring hebben, en de rust en de ruimte voor zichzelf hebben gecreëerd, om er eens lekker voor te zitten. Ruimte om hun gedachtengang om te vormen naar een kerstgroet en deze op papier te zetten.
Ik neem ook op dat moment de tijd, en de persoon in gedachten, die mij dit moois heeft geschreven.
Liefdevol en met alle warmte die zo uit de kaart komt sijpelen.
De jongelui onder ons zijn helemaal niet met kerstkaarten bezig, zij beleven een druk bestaan, tijd te kort en snelwegen te weinig.
En als ze dan iets sturen, dan gaat dat easy via de email, met geweldige pc-programmaatjes plak je je hele adresboek aan je kerstkaart, een druk op de knop en de hele wereld kan je een Halleluja kerstgroet wensen.
Om maar niet te spreken over de whatsappjes, smsjes, pingels, fbgreetings en kersttweets.
Ik heb er voor de gein gister eens op gelet en ik heb 25 keer dezelfde kerstgroet in mijn mobiele laatje.
Vroeger moest je er toch niet aan denken dat er 25 dezelfde kerstkaarten bij je oma boven de schouw wapperden.
Dus weinig creativiteit blijkbaar door vooral het idee, geen tijd te hebben.
Het is van oudsher traditie om elkaar het allerbeste toe te wensen.
Ik heb besloten het dit jaar eens anders te doen.
Mijn kerstgroet zal naar mijzelf, een gelukkig nieuwjaar wensen, zijn.
Het eerste wat jij nu misschien denkt is . . . , goh wat raar en misschien vind je het zelfs wel egoïstisch.
Maar dat is zeker niet mijn uitgangspunt.
Ik ben van mening dat je alleen aan anderen kunt geven, hoe je er zelf in staat.
Alleen als je zelf content en gelukkig bent met je eigen leven, kan je dit ook anderen toewensen.
Wat je zaait zul je oogsten.
Je kan pas van andere mensen houden, wanneer je in de eerste plaats houdt van jou, en alles wat dat jou in zich heeft.
Niets makkelijker om die kaart op de bus te doen en ze te vertellen dat je om ze geeft.
Maar ben jij wel eens voor de spiegel gaan staan, om vooral jezelf aan te kijken, en te zeggen dat je van jezelf houdt en dat je jezelf een geweldig fantastisch jaar toewenst?
Keer op keer ervaar ik als mindcoach dat er zoveel mensen zijn die niet van zichzelf houden.
Lange epistels van negatieve benamingen en bestempelingen over wat allemaal niet goed is aan die persoon.
Weet daar wel voor jezelf de balans in te vinden.
Er zijn mensen die hier volop in doorslaan, hun negatieve gedachten blijven ze voeden. `
Wanneer je consequent jezelf naar beneden haalt, zit je op een gegeven moment echt met je billen op de grond en opstaan is geen optie voor jouw gedachtewereld.
Ik ben van mening dat ieder mens uniek is.
Als coach probeer ik de mensen bewuster te maken van het feit dat ze wel kwaliteiten en talenten bezitten.
Ze hierdoor het leven kunnen gaan leiden waarvoor ze wel in de wieg zijn gelegd.
Iemand die bewust in het leven staat, leeft het leven bewuster, staat daardoor sterker in het leven en zorgt beter voor zichzelf en z’n nabije omgeving.
Dit jaar wens ik mijzelf al het moois voor het nieuwe jaar toe, sprankels tot in de hemel, om het daarna ook aan anderen te geven.
Ik hou van mij. Hou jij ook van jou?
Marnie Krom l Minddrops