Imperfectie
Imperfectie, het niet perfect zijn.
Maar bestaat perfectie?
Of is perfectie datgene dat wij zelf in gedachten voeden?
Professor en schrijfster Brene Brown, schreef hier één van haar boeken over; de moed van imperfectie.
Zeker een aanrader voor iedereen die stoeit met zijn of haar imperfectie. Zij laat je thuiskomen in de wereld waar imperfectie mag huizen.
Zij laat je kennismaken met het feit dat moed, compassie en verbondenheid juist alles te maken heeft met imperfectie.
Laten gaan wie je denkt te moeten zijn.
We zijn in deze wereld enorm gefocust op het feit dat het perfect moet zijn. Maar kunnen we wel perfect zijn?
En iets perfect afleveren dat het niet meer te perfectioneren is, kan dat?
Wat is perfectie in jouw ogen?
Wellicht weer heel anders dan in mijn beleving.
Maar wanneer alles altijd maar perfect zou zijn, dan kunnen we eigenlijk wel stoppen met al datgene waar we mee bezig zijn.
Want juist de uiteindelijke imperfectie zorgt er voor, dat we groeien in het leven.
We perfectioneren het steeds meer voor onszelf en voor onze omgeving.
We nemen nog steeds de ruimte om te ontwikkelen in bijvoorbeeld, duurzame behuizing, de mobiele telefoons die ons steeds beter van dienst kunnen zijn, lumineuze resultaten in de hersenwetenschap die ons een heel andere kijk naar onze mind geven.
En wat ik duidelijk als mindcoach ervaar, zeker de laatste paar jaar, dat mensen steeds meer open staan om naar zichzelf te willen kijken, en zich willen verbeteren. De kleine imperfecties die zij zelf zo ervaren, te willen finetunen.
Steeds meer mensen beseffen dat wanneer zij anders in het leven zouden willen staan, zij hier ook aan kunnen werken. En dat betekent niet dat zij op zoek zijn naar perfectie.
Zij zijn eigenlijk op zoek naar een manier dat zich wel gelukkiger in het leven laat manifesteren.
Het streven naar perfectie komt uiteindelijk voort door je eigen gedachten.
Jij plant dit zaadje in je hoofd, en je blijft het maar voeden.
Heb je er weleens over nagedacht waar jouw perfectie vandaan komt?
Waarom wil jij alle grassprietjes op dezelfde hoogte geknipt? Willen we niet falen? Willen we laten zien dat wij het wel kunnen?
Maar heb je er wel eens zo naar gekeken, dat wanneer iemand anders er net een foutje in heeft laten sluipen.
Hoe jij dan kijkt naar deze persoon?
Ben jij dan zo teleurgesteld dat je meteen een ontzettend negatief beeld hebt van diegene?
Een Japanse filosofie genaamd Wabi Sabi – De kunst van de imperfectie –
Deze filosofie heeft een bijzondere kijk naar de imperfecties die er zijn in het leven.En vooral de imperfecties die er zijn, en er ook mogen zijn.
Een van de elementen binnen deze filosofie is, dat de filosofie-aanhangers gebroken servies repareren met gesmolten goud. Zij brengen het gebrokene weer samen met goud.
Zij vullen de pijn op met goud en iedereen mag zien dat het servies heeft geleden.
Juist de imperfectie willen benadrukken. Zij geloven dat wanneer iets gebroken is, wanneer er schade is, en het dus uiteindelijk een geschiedenis heeft, het object er juist mooier door wordt.
De schoonheid zien in de imperfecties die het leven ook in zich heeft.
En dat die er mogen zijn.
Wanneer we imperfect, incompleet en niet heel zijn, betekent dat we uiteindelijk open kunnen staan voor een stukje groei wat we kunnen ervaren, in allerlei facetten van ons leven en ons zijn.
Wanneer we de littekens koesteren en de gelegenheid geven te accepteren, zullen we uiteindelijk worden wie we willen zijn.
Een quote die hier prachtig op aansluit – There’s a crack in everything, that’s how the light gets in –
Wanneer we de ruimte kunnen geven aan een stukje imperfectie, dan pas zullen we ervaren meer heel te worden.
Marnie l Minddrops